Depodan Anadolu Parsı çıktı

  Germencik Avcılar Kulübünün deposunda bulunan ve Doğa Koruma ve Milli Parklar Şube Müdürü Mehmet Uzuner’e teslim edilen Tahnit’in temizlik ve bakımı yapıldıktan sonra eski Doğanbey köyündeki Ziyaretçi Tanıtım merkezinde sergileneceği öğrenildi.

            Nesli tükendiğine inanılan ve en son koruma altındaki Dilek Yarımadası Kalamaki Milli Parkında görülen Anadolu Parsı’nın ender görülen bir Tahnit’i bulundu. Doğa Koruma ve Milli Parklar Şube Müdürü Mehmet Uzuner’in Germencik’li avcılara kurs verme amacıyla gittiği Avcılar Kulübünde tesadüfen gördüğü Anadolu Parsına ait Tahnit,  kulüpten teslim alınarak Çevre ve Orman İl Müdürlüğü’ne götürüldü. Tahnitin Bakım ve temizliği uzmanlarca yapıldıktan sonra  Dilek Yarımadası-Büyük Menderes Deltası Milli Parkı Ziyaretçi Tanıtım Merkezinde sergilenecek.

                                               1938’de vurulmuş

            Bulunan Tahnit’in çok önemli olduğunu söyleye Eko Sistemi Koruma ve Doğa Sevenler Derneği (Ekodosd) başkanı Bahatktin Sürücü, nesli tükendiği söylenen Anadolu Parsı ile ilgili olarak Milli park çevresinde, Beşparmak Dağları’nda, Çine bölgesinde, Selçuk ve Şirince çevresinde birçok araştırmalar yaptıklarını kaydetti. Sürücü, bulunan Tahnit’in 1938 yılında avlandığını tespit ettiklerini belirterek  “Son olarak 1962 yılında, Milli Parkın doğu yakasında Kaplankaya sırtlarında Söke Konak mahallesinden bir avcının bir Anadolu parsını vurduğunu tespit etmiştik.Beşparmak Dağları’nda yapmış olduğumuz araştırmalarda 4 adet kaplan kapanını bulmuştuk. Anadolu Parsı’na ait tahnitin Germencik’te bulunmasının ardından araştırmalarımızı bu bölgedeki köylere çevirdik.Bulunan tahnite ait Anadolu Parsı’nın, 1938 yılında Aydın-İzmir karayolunun kuzeyinde tepede görülen Kızılcagedik Köyü’nde vurulduğunu tespit ettik” dedi.

                                               Kadınların Post kavgası

            Postu doldurularak Germencik Avcılar Kulübünde sergilenen Tahnit’in Kızılcagedik köyünden Hacı Mehmet isimli bir avcı tarafından vurulduğunu belirlediklerini söyleyen Ekodosd başkanı Sürücü “1938 yılında Eski Kızılcagedik’te yaşayan Ömer Lütfü isminde bir avcı köye yakın Kozalak boğazda çulluk avı için bek yaparken, civarda otlayan koyunlarının ürkerek kendisine doğru sürü halinde geldiğini görür. Koyunlarının arkasındaki hayvanın ne olduğunu bilmeden ateş eder. Yaralanan hayvan büyük bir taşın üstüne çıkar. Ömer lütfü köye gelerek durumu anlatır. Ertesi gün sabah erkenden eli silahlı köylüler toplanarak olayın olduğu yere gelirler. Köyden Hacı Mehmet isimli bir avcı, Anadolu Parsını bir ağacın üstünde görür. Tek dolma tüfekle parsı öldürür. Parsın derisini köyde yüzerler. Yaralayan ve öldüren avcıların eşleri ‘senin kocan değil, benim kocam vurdu’ diye post kavgası yaparlar. Post daha sonraki yıllarda Germencik Avcılar kulübü tarafından içi saman doldurularak saklanır.

Bölgemizden Roma’ya gladyatör dövüşleri için gönderildiğinden beri, türlü tuzaklarla, zehirlerle ve avlanarak tüketilen Anadolu Parslarının, günümüzde ancak hikayelerinin izini sürebiliyoruz. Çok yakın tarihte var olan, bugün hala yaşayan insanların canlı olarak görebildikleri bu muhteşem hayvan artık yaşamıyor. Hala bir gün bir yerlerden çıkar diye umut ediyoruz” dedi.

ANADOLU PARSI (Panthera pardus tulliana)

Kedigiller ailesinden olan Anadolu Parsı ormanlar, otlaklar, yaprak döken ormanlar, maki kaplı sarp ormanların olduğu alanlarda yaşamını sürdürür. Yaşam süreleri 20-25 yıl olup, bir seferde 2 veya 3 yavru doğurur. Genel olarak çok zarif ve çeviktir. Kürkünün rengi çok canlıdır. Sarı renk üzerine siyah beneklidir. Gözleri karanlıkta çok iyi göründüğünden gece de avlanır. Post desenleri, sessiz yürüyüşü ve arazideki en küçük engebeden çok iyi yararlanması sayesinde, parsı doğada görmek çok zordur. Onun yerine kesik kesik, öksürüğe benzer kısa kükremeler şeklindeki sesi daha sık duyulur. Fiziksel yeteneklerin yanı sıra avı planlamadaki becerisi de gelişmiştir. Elde etmek istediği hayvanın huyunu suyunu bilir ve çoğu kez ona pusu kurar. Ağaçlara, kayalıklara kolayca tırmanır. Avının yaklaşmasını yavaşça bekler. Hem gündüz hem gece planlı hareketlerle koşmadan avını izler ve 6 mt.ye varan sıçramalarla avını yakalayarak, ağaç üzerine veya kaya kovuklarına taşır. Geyik, alageyik, yaban keçisi, yaban domuzu, oklu kirpi, küçük memeliler ve kuşlar temel besinidir. Anadolu Parsı, leopar türleri içerisinde en iri olanıdır.